De fietstocht van Proven naar Izenberge - de naam doet mij altijd denken aan Reinaert de Vos, zou Izegrim daar voor iets tussen zitten - flirtte met de grens tussen Vlaanderen en la douce France.  Soms aan de ene zijde, dan weer aan de overkant. De wind kwam van linksvoor, maar daar laat een achterwaarts-voo ruiter  zich niet door afschrikken, zeker niet met een windsnelheid van 15 km/u.  Ik bond mijn fiets nabij de Sint-Mildredakerk van Izenberge (een deelgemeente van Alveringem), om te voet terug te keren naar de Sint-Victorkerk van Proven, die me deze morgen met klokkengeluid om 7 uur wakker maakte na een heerlijke nachtrust.  Gelukkig hoorde ik geen klok 's nachts, altijd een gokje als je bij een kerk staat. Het werd een mooie tocht waarvan één vierde via een klein pad liep langs de IJzer.  In de schaduw van de Kallebrug kon ik na twee uur stappen pauzeren, het was toen letterlijk vijf voor twaalf.  Het door vrouwlief gebakken notenbrood, een banaan, appel en mandarijn werden m