De mens is een raar wezen: vier uur onderweg van Ieper naar Komen om vervolgens in 9 minuten met de trein terug in Ieper te staan.  Maar we hebben van deze treinstapper letterlijk met volle teugen genoten.  Zelfs Ieper was verrassend met plekjes die we nog nooit verkend hadden.  We namen onze tijd om de borden te lezen en ontdekten dat Ieper reeds sedert de Middeleeuwen oppervlaktewater gebruikt om in zijn drinkwater te voorzien.  De Zillebeekvijver is daar nog een mooi voorbeeld van.  De Verdronken Weide zorgt in modernere tijden voor een bijkomende wateropslag van 420 000 m³. In 1864 werd gestart met de werken om een kanaal te graven tussen Ieper en Komen, om zo een verbinding te maken tussen de IJzer en de Leie, een droom die een nachtmerrie werd.  De zanderige bovenlaag schoof voortdurend weg over de Ieperse kleilaag eronder.  Toen als puntje bij paaltje de Sint-Elooibrug instortte, werden in 1913 de werkzaamheden gestaakt.  De natuur nam het ...