Ik beken dat ik Google Maps nodig had, toen Luc met een mailtje mij uitnodigde voor een treinstapper van Vertrijk naar Ezemaal.  Bleek dat beide dorpen in het Hageland liggen, met Tienen netjes in het midden.  De trein van 6:44 was vroeg, met kleine oogjes stond ik Luc op te wachten op het perron, maar de 160 minuten tot Vertrijk vlogen voorbij.   Rond half 10 konden we onze 27 km lange wandeling aanvatten onder een schuchter zonnetje verscholen boven een dekentje van mist.  Het werd een tocht met veel kapelletjes en dorpjes-met-leuke-namen als Willebringen, Oorbeek en Goetsenhoven.  Hoegaarden klonk vertrouwder in de oren, al was het maar omdat het mijn biertje was na de badminton vele jaren geleden.  Tienen zagen we in de verte liggen, maar wordt niet aangedaan met deze treinstapper.  We staken zelfs even de grens over bij onze zuiderburen  de Walen , waar we in Hélécine kennis maakten met het prachtig kasteel met bijhorend park dat nu een ...

Uitstapjes, barbecuetjes en terrasjes zorgen ervoor dat mijn gewicht de hoogte in gaat de laatste weken.  Stappen is voor mij de beste remedie om het cijfer op mijn digitale weegschaal omlaag te krijgen.  Vandaag koos ik voor de mooie treinstapper Schoonaarde naar Wetteren.  Schoonaarde was de eindhalte van een vroegere treinstapper met start in Dendermonde.  Je zou beiden aan elkaar kunnen breien als je een overnachting vindt in Schoonaarde. De streek is me niet onbekend.  De prachtige Kalkense Meersen verkende ik voor corona reeds met Sabrina toen ik mijn wandelingen beperkte tot zo'n 12 km.  Jaarlijks zak ik met mijn camper af naar Dicar in Wetteren en maak er dan ook steeds een wandelingetje om het wachten aangenamer te maken.  De omgeving van Wetteren trapten we ook reeds af in het kader van een fietstocht in het teken van het gestolen paneel van het Lam Gods.

Twee graden onder nul, bewolkt zonder opklaringen.  Met dit korte weerbericht stapte ik vandaag met een dubbel paar kousen en verschillende laagjes de auto in op weg naar Tielt, waar ik nabij het station mijn wagen achterliet om tien minuten te sporen naar het station van Deinze.  Woensdag is er blijkbaar marktdag, ik herkende trouwens de bakkerin waar we in Laarne onlangs op de markt een broodje aan kochten. De treinstapper leidt je over Grammene en Wontergem naar de Poelberg van Tielt.  Je wandelt bijna constant langs de spoorweg, maar dit stoort niet.  Soms moet je een knuppelpad over, maar het is zeker geen modderige wandeling, ik heb reeds veel erger mee gemaakt.  Even over het Meikesbos wilde ik de GR 128 verder volgen, maar dat was geen goed idee.  Ik keerde op mijn stappen terug om verder de GPS te volgen tot het station van Tielt. Vandaar dat ik met 25 km iets meer had gewandeld dan voorzien, maar het is helemaal geen lastige wandeling over een vl...