Ik beken dat ik Google Maps nodig had, toen Luc met een mailtje mij uitnodigde voor een treinstapper van Vertrijk naar Ezemaal. Bleek dat beide dorpen in het Hageland liggen, met Tienen netjes in het midden. De trein van 6:44 was vroeg, met kleine oogjes stond ik Luc op te wachten op het perron, maar de 160 minuten tot Vertrijk vlogen voorbij.
Rond half 10 konden we onze 27 km lange wandeling aanvatten onder een schuchter zonnetje verscholen boven een dekentje van mist. Het werd een tocht met veel kapelletjes en dorpjes-met-leuke-namen als Willebringen, Oorbeek en Goetsenhoven. Hoegaarden klonk vertrouwder in de oren, al was het maar omdat het mijn biertje was na de badminton vele jaren geleden. Tienen zagen we in de verte liggen, maar wordt niet aangedaan met deze treinstapper. We staken zelfs even de grens over bij onze zuiderburen de Walen, waar we in Hélécine kennis maakten met het prachtig kasteel met bijhorend park dat nu een provinciaal domein is.
Het weer bleek een meevaller: tijdens de voormiddag geen nattigheid, vanaf 13 uur af en toe wat gemiezer. Vanaf 15 uur bleef de motregen ons dopen, maar we werden er niet doornat van. De paden lagen er door de voorbije regendagen wel modderig bij, zeker toen we rioleringswerken dwarsten omdat we geen omweg wilden maken van minstens drie kilometer.
Een leuk momentje was toen een koppel het raampje van hun auto omlaag lieten en naar onze ervaringen van de GR128 vroegen. Bleek dat het de streekverantwoordelijke was voor deze route, wat een aangename babbel opleverde.
We stonden iets voor vier op het perronnetje van Ezemaal om er een kwartier later eerst naar Landen te sporen en dan terug te keren via Leuven en Brussel, over Kortrijk naar huis, een treintochtje van drie uur!
Reacties
Een reactie posten