Tijdens mijn koffietje deze morgen, sloeg de twijfel toe:  Zou ik met de mobilhome naar Heestert rijden en mijn fiets achter laten bij de Sint-Hermesbaseliek in 't centrum of zou ik met de fiets rijden naar het militair kerkhof van Heestert en dan te voet terug keren naar Ronse?   Ik koos voor optie twee omdat ik hoopte wind in de rug te hebben en mijn weerapp voorspelde weinig tot geen regen tot de middag.  Ik weet niet of je meteovista een proces kan aandoen, maar feit is dat ik doorweekt aankwam in de deelgemeente van Zwevegem en de wind was waarschijnlijk gedraaid, want ik zat voortdurend met het liedje van Boudewijn de Groot in mijn kop:  Hoe sterk is de eenzame fietser, kromgebogen over zijn stuur...   Hoewel mijn schoenen bij 't vertrek droog waren, zwierde ik een natte bottine met dito sok over de buis van mijn fiets bij aankomst.  De volgende twintig kilometer zouden met natte voeten afgelegd worden, maar al bij al viel dat nog mee. Ik ben tevreden over mijn fluo fiets

Mijn vader zaliger was een Grote Routetrapper. Het was al een tijdje mijn bedoeling om een meerdaagse tocht te maken met overnachting. Omdat mijn camper die mogelijkheid biedt, reed ik deze morgen met mijn fiets achteraan naar Brakel waar de GR5A passeert in zijn Ronde van Vlaanderen. Ik klikte mijn fiets op slot tegen een weidepaal onder een boom. Daarna keerde ik met mijn camper terug naar de nieuwe camperplaats in Ronse, nabij het sportstadion. Rond half 11 begon ik aan de twintig kilometer terug naar Brakel. Het weer viel de eerste twee uur mee. Rond kwart over twaalf nam ik mijn lunchpauze in het Muziekbos. Het was er heel rustig. Een half uur later begon mijn eerste moddergevecht, ook met mezelf, in mijn pogingen om geen modderbad te nemen. Mijn beste beslissing van vandaag was het meenemen van één wandelstok. Die voorkwam dat verscheidene slippertjes eindigden tegen de modderige vlakte, maar twee keer kon zelfs mijn stok dit niet voorkomen. Even na vieren kon ik mijn fi