Na een deugddoende nacht vertrok ik rond half 9 naar parking Driepikkel op het topje van de muur van Geraardsbergen. Het was onmogelijk om de camper vlak te krijgen, ook niet met blokken, maar het zicht is adembenemend en ik stond op het vertrekpunt van de wandeling. Op weg naar, ondervond ik waarom over de muur wordt gesproken, zelfs de camper trapte op zijn figuurlijke adem om boven te geraken. Een klein belletje rinkeltje in mijn achterhoofd dat dit mij ook vanavond bij de terugkeer te wachten stond.
Het werd een prachtige afwisselende wandeling met één constante: maïs. Ik weet nu waar de maïsschuur van België staat: tussen Ninove en Geraardsbergen. En de boeren planten die zo dicht mogelijk naast de wandelwegen, zodat je soms als een ballerina, voetje voor voetje kon passeren. We bevinden ons ook in de Vlaamse Ardennen, met overal beekjes en bossen.
Bij aankomst stond mijn fiets gelukkig nog steeds op wacht bij de Sint-Antonius van Paduakerk in Outer Lebeke. De kerkklok verklapte dat het vier uur was, met 24 km op de teller van mijn uurwerk. Nog 16 km fietsen en ik was terug bij af, maar de terugweg ging op en neer. Anderhalve km voor de parking ging het gestadig omhoog. Ik koos er de laatste km voor om te stappen met de fiets aan de hand.
Morgen mag er hier niet meer geparkeerd worden, want er is een wielerwedstrijd. Ik moet nog uitvissen hoe ik dit zal oplossen. We lossen dit wel op. Leve het internet.
Reacties
Een reactie posten