Daarna volgden we opnieuw de omgekeerde voetstappen van Arnout en zijn vrienden via de oude GR129. Ruiselede vond het blijkbaar jammer dat de route niet door haar dorpskern trok en ik vermoed dat ze het consortium achter de GR een flinke duit hebben gegeven, zodat de route van Aarsele tot over Ruiselede, volledig werd hertekend. Wij volgden slaafs ons madam van Komoot, want we hadden er geen idee van waar de GR start in Aarsele. Markeringen hebben we er niet gevonden, overschilderde oude markeringen, des te meer.
Maar de oude route was best het stappen waard. Dat vonden ook vele wandelaars die we deze voormiddag in omgekeerde richting tegen kwamen.
Toen we Aarsele verlieten even voor half 11, zagen we twee molens. Eentje was lustig aan het draaien. De Artemeersmolen hield het rustig vandaag, hoewel hij nog vaak gebruikt wordt voor het ambachtelijk vermalen van granen.
Met Poeke in zicht passeerden we ijshoeve de Beekhoeve. Zes euro lichter, hadden we twee potjes uit de automaat kunnen vissen waar we elk de helft van opaten om daarna te wisselden van smaak: aardbei en stracciatella.
Geloof het of niet, maar we bezochten het domein rond het kasteel van Poeke met de deskundige uitleg van Arnout Hauben himself. Ik moest daarvoor wel een app installeren. De volledige wandeling doen we later wel eens over.
Boeren hebben veel werk in te halen met de voorbije natte weken. Niet verwonderlijk dat we zo vaak voor hun tractoren plaats moesten maken op de landelijke wegen. Maar voor de rest was het ontzettend rustig langs de baan.
We waren aangenaam verrast door de vele uitgestrekte groene velden. Blijkbaar wordt er opnieuw meer graan gekweekt in onze contreien.
Enkel de laatste vijf kilometer verliepen terug over het officiële GR-pad.
Mijn poging om een kortere route te nemen op het einde, strandde aan de poort van een huis. We waren verplicht op onze stappen terug te keren zodat de kilometers aandikten. Tegen 16u30 waren we terug bij de camper met 24,1 km op de teller.
Na een koekje en een drankje pikten we onze fietsen op bij de Sint-Martinuskerk van Aalter. De moderne glasramen bekijken we de volgende keer. Hopelijk is de kerk dan open.
Oh ja, dat idool van in 't begin: Boudewijn de Groot!
Reacties
Een reactie posten