Hopelijk is driemaal scheepsrecht, ook voor wie willen te kaap'ren varen... Ik hou van wandelen.  Ontdekt tijdens de eerste lockdown.  Het begon met op m'n eentje tochtjes van vijf kilometer, later tien en nu draaien mijn wandelingen rond de twintig kilometer.  Maar ik heb een angstfobie opgedaan voor wandelschoenen.  Het begon met een paar hoge schoenen uit de Decathlon: pijn aan de enkels.  Gelukkig mocht ik ze terug brengen na een fabricagefout.  In AS Adventure kocht ik een paar dure Ecco-bergschoenen. Ecco, mijn merk wat ik al jaren doordeweeks draag.  Blaren op de hielen. Ik kocht in een sportwinkel een paar lage Merrels: pijn aan mijn tenen van mijn linkervoet. Drie keer een (dure) miskoop. Ik had genoeg van dure schoenen en kocht een paar in de weekaanbiedingen van  ALDI willen te kaap'ren varen .  Een openbaring.  Geen pijn, geen blaren, maar de zolen waren na zes maanden krom versleten.  Geen probleem, ik kocht nog een paar platte en hoge schoenen, steeds met hetz

Zot zijn doet soms een beetje zeer. De meeste kerken leggen hun uurwerkklok stil tussen tien 's avonds en zeven of acht 's morgens.  In Haacht hoor je elk uur van de nacht hoe laat het is en ik heb er vele gehoord de voorbije nacht.  Gelukkig sliep ik de tijd ertussen wel. Deze morgen reden we enkele kilometers door naar het station van Wespelaar-Tildonk.  Vandaar stapten we naar het station van Leuven, 21 kilometer verder en ik deed dit met mijn pas gekochte hoge schoenen van den Aldi, een beslissing waar ik na tien kilometer oprecht spijt van kreeg.  Ik ben steeds tevreden geweest over de goedkope wandelschoenen uit deze keten, maar blijkbaar is men veranderd van Chinese leverancier, want ik voelde onmiddellijk bij het aantrekken eergisteren dat de schoenen niet hetzelfde wandelcomfort boden als mijn voorbije drie paar.  Ik wou de schoenen vandaag nog een kans geven, maar blijkbaar loopt er letterlijk iets fout, want de laatste tien kilometer waren afzien door een geknelde kn