Op weg naar Beernem viel er een lichte regen, maar eens aangekomen op Parking Drogenbrood bleef het gelukkig droog, want ik had nog een kleine wandeling gepland rond Beernem.  Van bij het vertrek bleek Sabrina niet haar beste wandeldag te hebben.  Als een duiker met loodschoenen haspelde ze de tien kilometer af.  Onderweg passeerden we langs de officiële camperplek van Beernem waar vreemd genoeg niemand stond.  Ik had Drogenbrood uitgekozen, niet alleen omdat het dichter bij het station van Beernem ligt, maar ook omdat de recensies beschreven dat het langs de vaart vaak vol staat. Ik had de wandeling iets ingekort, we deden even de rand aan van het Bulskampveld, maar trokken er niet in zoals de originele wandeling wel doet. Beernem is vooral gekend voor zijn Psychiatrisch Centrum Sint-Amandus, maar ook voor een reeks nooit-opgeloste moorden tussen de twee Wereldoorlogen, die later in een reeks op de toenmalige BRT werd verhaald.  Na een goede nachtrust waren de benen van 't vrouwtj

Het was reeds meer dan een jaar geleden dat ik nog eens op stap was geweest met oud-collega Geert. Ondertussen heeft hij drie Camino's achter de rug en onder de voeten. Conclusie, een professional vergeleken met mij. We spraken dinsdagavond af rond 20 u. op de parking Ham in Oudenaarde bij de Schelde waar we nog samen stonden, elk met zijn camper. We konden wat bijkletsen bij een drankje, maar elk sliep in zijn eigen nest. Vandaag stapten we naar het station van Ronse via een combinatie van GR129 en plaatselijke wandelroutes. Totale afstand 20,38 km (dankjewel Strava), maar door de kleine vergissingen werden het er 200 meter meer. We hadden de juiste dag uitgekozen, na de voorbije stormachtige dagen. Het was een prachtige lentedag in februari. Ik was blij dat ik mijn stokken kon gebruiken, want zoals vaak hadden mountainbikes de aardewegen in de bossen herschapen in modderpoelen. Een slippertje was snel gemaakt. Maar we hebben er beiden van genoten, zowel van elkaars gezel

De mens is een raar wezen: vier uur onderweg van Ieper naar Komen om vervolgens in 9 minuten met de trein terug in Ieper te staan.  Maar we hebben van deze treinstapper letterlijk met volle teugen genoten.  Zelfs Ieper was verrassend met plekjes die we nog nooit verkend hadden.  We namen onze tijd om de borden te lezen en ontdekten dat Ieper reeds sedert de Middeleeuwen oppervlaktewater gebruikt om in zijn drinkwater te voorzien.  De Zillebeekvijver is daar nog een mooi voorbeeld van.  De Verdronken Weide zorgt in modernere tijden voor een bijkomende wateropslag van 420 000 m³. In 1864 werd gestart met de werken om een kanaal te graven tussen Ieper en Komen, om zo een verbinding te maken tussen de IJzer en de Leie, een droom die een nachtmerrie werd.  De zanderige bovenlaag schoof voortdurend weg over de Ieperse kleilaag eronder.  Toen als puntje bij paaltje de Sint-Elooibrug instortte, werden in 1913 de werkzaamheden gestaakt.  De natuur nam het werk over en werd het prachtige natuurd

Een nieuw ingesteld muziekje op mijn telefoon maakte me deze morgen wakker om half 8.  De klok van de verwarming had ik ook een uur vervroegd, zodat het aangenaam warm was toen ik opstond.  Na mijn te flauw gezette koffie, goot ik de rest in een kleine thermos, zodat ik deze keer warme koffie zou hebben bij mijn terugkeer.  Ik was vele keren wakker geworden deze nacht, hoewel het stil staan was in het Tuinpark van Geluwe. Om half 9 vertrok ik richting Rollegem met de fiets.  De route over de N8 naar Menen was behoorlijk saai, maar in de grensstad aangekomen mocht ik achter de brug over de Leie de Oostkaai volgen, voor kilometers langs de Leie, een route die ik vier uur later opnieuw zou stappen in omgekeerde richting.  Aangekomen aan het Sportcentrum Weimeersen kon ik mijn fiets deze keer wel beveiligen met m'n fietsketting. Het parcours terug was niet het mooiste deel van de GR5A, maar was wel verkeersarm.  Ook hier loopt de route over een aantal kerkwegels.   Het bedrijf Galloo z

  De kortste weg is vaak niet de mooiste Een voordeel van  Achterwaarts / Vooruit  is dat je vooraf kan bepalen welk deel van de route je met de fiets wilt afleggen. De wind bepaalt de keuze. De vorige keer had ik verkeerd gegokt, maar deze keer had ik vooraf de route geobserveerd op een kaart en koos om met de westenwind in de rug te fietsen van Rollegem (Kortrijk) naar Heestert (Avelgem). Gisteravond vertrok ik om kwart over zes na het avondeten richting Sportcentrum Weimeersen in Rollegem dat ik na wat omleidingen over Kortrijk klokslag zeven bereikte. Aangekomen stond de parking behoorlijk vol met wachtende papa’s op hun spruit(jes) die op het voetbalveld les kregen. De fietstocht deze morgen, uitgestippeld door Google Maps, viel beter mee dan verwacht omdat er niet veel drukke autowegen gebruikt werden. De fiets werd na vijftien kilometer achtergelaten bij frituur  ‘t Pleintje , een weinig originele naam voor de parking nabij het kerkhof van Heestert. Jammer genoeg kon ik de fiets